Yazacak bir şeyim kalmamış gibi bir gece
Yıldızları olmayan, güneşin aya küstüğü
Anılarımın, yaşanmışlıklarımın, dostlarımın yitip gittiği
Şu son dizelerimden başka hiçbir şeyimin kalmadığı
Sabahı alacakaranlıkta kalacak olan bir gece
Birdenbire kara çetin kış bastırır yüreğime
Zemheri imiş adı
Keşke düşündüğüm gibi
Güneş olup da çıksam karşına
Gece mi, gündüz mü düşünmeden
Güneş olup da çıksam zemheri zamanına
Çiçekleri, bal yapan arılar kadar severmiş oysaki
Elinde değil, durduramazmış içindeki kışı
Bu kış da bitecek, güzelliği kalacak dağlardaki
Kardelen yeşerecek karların arasından
Başında bitecek zemheri
Bitince zemheri güneş mi doğacak yüreğime
Bir tek sigaram olsa basarım yüreğime
Hangisi daha yangın yeri çözüledursun
Aklımı üşüttüm ben kara çetin kışla
Hangi yangın yok edebilir?
Bu dizeleri yazarken buruşmuş kağıda
Zoraki bozulan kelimelerim, yamuk yumuk çizgilerim
Hayatımdan bir kesitmiş gibi, bütün bir kesit
Yaşanılmış zoraki bir hayat, dünyada izi yok
Karnı hiç doymamış bir hayat, gözleri tok
Geleni hiç olmayan bir hayat, gideni çok
Yine bu dizeleri yazarken buruşmuş kağıda
Sadece kağıdım bitiyor, kalemim tükeniyor
Fuzuli bir insanın düşünceleri bitiyor
Hikaye sonra eriyor, masala göz kırpıyor
Ütopyadaki distopya hayatım bu kadar.
