Ben çok yaprak döktüm ömrümde,
Her son baharda en hafif esen rüzgarda.
Birer birer dökülüp gittiler,
Ömrümden.
Ben çok yaprak döktüm ömrümde,
Her son baharı bahane edip gittiler.
Dökülünce yaprakları ömrümün,
Ömrümden budayıp kestiler.
Ben çok yaprak döktüm ömrümde,
Bir gülüşe aldanıp yeşerttim,
Gönül dallarımı.
Her yaprak dökümünde,
Birer birer dökülüp.
Ömrümden alıp gittiler…