Korkarım,
Yalnız öleceksin bir gün.
Sigarandan bir nefes daha alamadan.
Huzur evinin bir odasında yahut bir sokak kaldırımında.
Kimsesizler mezarlığına defnedecekler yaşlanmış bedenini,
Sessiz sedasız unutulup gideceksin dünyadan.
Korkarım,
Sığdırmayacaksın ömrüne kimseyi,
Kimsenin de ömründe yer edinemeyeceksin.
Asırlar sonra çıkaracaklar kemiklerini,
Bir müzenin camekânında sergileyecekler.
Belki yazdığın şiirleri bulurlar,
Kim olduğunu bilmeden,
Neler yaşadığını görmeden.
Okuyup anlamayacaklar.
Korkarım ki
Görmeyecekler aciz ruhunun,
Yanlış zamana tıkıldığını.
Anlamadıkları için deli diyecekler.
Korkarım,
Yalnız öldüğünü görüp
Öyle sanacaklar.
Yüreğinde taşıdığını görmeden.
Korkarım,
Yalnız öleceksin.
Bir nefes daha alamadan sigarandan.
Öldürmeden yüreğindeki sevgiyi…
