fbpx

Pencereden sızan kurşuni gökyüzünün rengiyle karışmış cılız güneş ışığı yeni günün haberini veriyordu. İstemeyerek de olsa yatağından kalktı, okula gitmek için hazırlandı. Hava kapalı görünüyordu, yağmur yağacaktı belli ki.

Evden çıktığında tahmin ettiği gibi damlalar birer birer süzülmeye başlamıştı gökyüzünden, toprakla buluşur buluşmaz ortaya çıkan o mis koku biraz olsun keyfini yerine getirmişti. Başını gökyüzüne doğru kaldırdı, yağmur yüzünü hafifçe okşarken hiç sevmediği griye artık alışmaya başladığını düşündü.

Kafasını öne eğip yavaş adımlarla, yağmur damlalarının kendisini ıslatmasına izin vererek yürüdü ve servise bineceği yere gitti. Her zamanki gibi kimseyle konuşmadan okuluna gidecekti, onun için olağan bir durumdu. Yapmacık gülücükler eşliğinde verilen selamlar, zoraki söylenen “Günaydın”lar ya da samimiyetsiz “dostluklar” ona göre değildi, sessizliği daha çok seviyordu, böylece diğer insanların ondan beklentisi olmayacaktı. Yalnızlık gerçek bir dosttu, onu hiçbir zaman bırakmadı ve biliyordu ki bırakmayacaktı da.

Sessizce sınıfa girdiğinde birkaç tanıdık göz ona doğru çevrildi ve aynı hızla geri çekildi. Aynı sessizlikle bir köşeye oturdu, dersin başlamasına 15 dakika vardı, kafasını sıraya koydu ve beklemeye başladı.

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyordu, tok bir sesin “Günaydın” deyişini duydu. Kafasını kaldırdığında bir çift gülen gözle karşılaştı, hayır yüzü gülmüyordu ama gözlerindeki ışık etrafı aydınlatıyordu sanki. Şaşırdı, bir süre baktı ve bir şey demeden tekrar kafasını sıraya koydu. Karşıdaki vazgeçmemiş olacak ki tekrar bir hamle yaptı:

– Hastasın sanırım.

Yine cevap yoktu. İçinden “Ne zaman vazgeçecek?” diye düşünmeye başladı. Bu sırada ders başlamıştı. Sanki boynunun üzerindeki ağır bir taşmış gibi hissettiği başını zorlukla kaldırdı ve yine ışık dolu gözler karşısındaydı. Hayatında ilk kez bu kadar sıcak ve samimi bakışlar görüyordu. Samimiyete inanmazdı, insanların iyi olabileceğine dair zerre inancı yoktu ama o gözlere baktıkça içini kaplayan sıcaklığı ve huzuru da görmezden gelmesi imkânsızdı.

O gözler, çok eskilerde kalmış, yüreğinin derinliklerine gömülmüş ve en son çocukluğunda duymuş olduğu sevinçleri anımsattı. Bir şey vardı bakışlarında, tarif etmesi zor olan bir histi… Ona baktıkça hissettiği kışın dışarıda saatlerce kar topu oynayan ve elleri buz kesen çocuğun eve gelip ısındıktan sonra hissettiği huzurdu bu. Yıllar önce buz tutmuş kalbi erimeye mi başlamıştı? Dehşete düştü, bir anlık afallamadan sonra kendine geldi. Yıllardır özenle inşa ettiği duvarı bir çift göz uğruna yıkmayacaktı, her zamanki hissiz yüz ifadesiyle önüne döndü.

Kendine ve dostuna ihanet edemezdi. Neredeyse canlanan hislerini tek bir hamleyle yeniden etkisiz hâle getirdi, çünkü olması gereken buydu. Ders biter bitmez ondan beklenmeyecek bir hızla sınıftan çıktı ve kendini dışarı attı. Yağmur şiddetini arttırmıştı, biraz üşümek ona iyi gelecekti zira içindeki bu sıcaklık hissine alışık değildi. Yüzünü ıslatan damlaların arasına karışan gözyaşları eşliğinde uzunca yürüdü, hissettiklerine anlam veremedi. Neden ağlıyordu? Neden içini kaplayan huzur yakıcı bir aleve dönüşmüştü? Uzun zamandır hissetmiyordu. Sevinç, üzüntü, acı… Bunun için çok çaba sarf etmişti. Şimdi bir çift göz her şeyi nasıl yerle bir etti? Bunları düşünürken bir anda boğazında düğümlenen hıçkırığı tutamadı ve kana kana ağlamaya başladı. Ne kadar çok bastırmıştı duygularını, ne kadar uzaklaşmıştı insani hislerden? Yağmurun eşliğinde içinden geldiğince ağladı, ağladı, ağladı…

Eve geldiğinde garip bir şekilde rahatlamış hissetti. Muhtemelen bir daha olmayacaktı bu. Kendine söz verdi, kadim dostunu bırakmayacak ve bir daha o gözlere bakmayacaktı…

Abonelik
Bildir
guest
0 Yorumlar
Satır içi yorumlar
Tüm yorumları görüntüleyin

Okuyucuların Beğendiği İçerikler

Birçok kişinin ‘’zor ama maaşı iyi, garanti meslek gibi’’ düşünceleriyle ün kazanmış bir bölüm olan tıp fakültesini size en ince detaylarıyla aktaracağım. Öncelikle fakülteye gelmeden önce kendinizi ilk gün yapılacak çaylak şakasına ve ileri zamanlarda daha siz TUS isimli bölüm seçmenize yarayan sınava girmeden ‘’Sen ne doktorusun? ‘’ veya diş hekimliği ayrı bir bölüm olmasına […]
Yaşanan herhangi bir gün hiç yaşanmasaydı, her şey daha farklı olur muydu? Misal dün hiç yaşanmasaydı veyahut bundan yıllar önce bir gün hiç yaşanmasaydı yine aynı mıydı hayatınız? Kadere inanmak subjektif bir bakış açısı olarak görünebilir ancak hayatın akışı olarak farklı bir yerden durumu ele alabiliriz. Bütün malzemeleri özene bezene kesip, doğrayıp harika bir yemek […]
Herkesin ölmeden görmek isteyeceği bir yer vardır. Yoksa da henüz keşfetmemiştir… Benim için burası Norveç. “Soğuk Cennet” veyahut “Kuzeyin İncisi” denilen bu ülkenin lanse ettiği imajı bir görseniz aşık olmamak elde değil. O yüzden henüz kendi ülkenizi keşfetmediyseniz ileride belki yol arkadaşım olabilirsiniz! Norveç ”Soğuk Cennet” Ülkenin yönetim biçimi anayasal monarşi ve başkenti Oslo‘dur. 385,207 […]
Her kitap ayrı güzel, dünyasına girdikten sonra… Ama bazı başyapıtlar vardır, gerçekten okumak zevk verir. Okudukça içine düşer, yeni bir dünyanın kahramanı olursunuz. Herkes için değişebilecek bir liste… Daha iyisi varsa da ben okuduğum kadarını biliyorum ve bunlar şu an en iyisi! Daha birçok türde konuşulacak kitaplar olsa da üç ayrı türde üç başyapıt derledim, […]

İlgini Çekebilir

Çoğumuzun, adını belki de hiç duymadığı fakat yaşamımızda denk gelebileceğimiz, farkında ve bilinçli olduğumuz takdirde erken tanı ve tedavi seçeneklerini düzenleyebileceğimiz, benim ise özel eğitim alanında tanıştığım bir sendromdan bahsetmek istiyorum sizlere: DiGeorge Sendromu. DiGeorge Sendromu (DGS) 22. kromozomun (22q11) delesyonu (kromozomun bağlı bulunduğu parçadan kopup silinmesi, yok olması) ya da translokasyonu (kopan veya kaybolan […]
“Sisyphus’u gördüm, korkunç işkenceler çekerken: yakalamış iki avucuyla kocaman bir kayayı ve de kollarıyla bacaklarıyla dayanmıştı kayaya, habire itiyordu onu bir tepeye doğru, işte kaya tepeye vardı varacak, işte tamam, ama tepeye varmasına bir parmak kala, bir güç itiyordu onu tepeden gerisin geri, aşağıya kadar yuvarlanıyordu yeniden baş belası kaya, o da yeniden itiyordu kayayı, […]
Bugün 10 Mart 2022. Gülistansız 796. gün “Ne durumdayım biliyor musunuz? Ölüm Allah’ın emri, ölüm dünyada var. Gençlerin ölümü zor ama biz her gün yeniden ölüyoruz. Her gün… Toprağa bile basmaya kıyamıyorum, acaba kızım içinde olabilir mi diye. “ 21 yaşında, Tunceli’de bir üniversite öğrencisiydi Gülistan Doku. 5 Ocak 2020 tarihinden bu yana haber alınamıyor. […]
Bir girişim fikriniz var ve bu alanda bir marka oluşturmak istiyorsunuz ya da henüz küçük bir işletmesiniz ve işletmenizi büyütüp kârınıza kâr katmak istiyorsunuz. İşte bu yolda atmanız gereken ilk adım markalaşmak olmalıdır. Peki marka nedir?                Marka yalnızca kalabalık bir pazarda sizi diğerlerinden ayıran isim, logo ve slogandan ibaret değildir. Markanız insanların sizinle etkileşimde […]