Neyi fark ettim biliyor musun?
Ben hep seni suçladım.
Sana karşı hissizleştikçe
Suçu hep sana attım.
Beni sevmediğinden şikâyet ettim,
Değer vermediğinden…
Belki de sen bu kadardın.
Bu kadar sevebiliyordun beni.
Verebileceğin her şey bu kadardı.
Asıl suçlusu bendim.
Hep yanlışmışsın gibi hissettim.
Hep yanılmışım gibi hissettim.
Kendimi senden sakındım.
Sakındıkça hissizleştim.
Yaşadığımız şeyi aşka konduramadım.
Önce aşkı gözümde büyüttüm,
Sonra sevilmeyi, istediğim gibi sevmedikçe sen
Seni kendimde eksilttim.
Zamanla kendim de eksildim.
Yok oldum…
Belki bu kadar sevilmeyi bile hak etmiyorken
Şiir olmak istedim.
Belki de aşk denen şey buyken.
Hak ettiğimi sandığım sevgiyi aşk diye ezbere bildim.
Velhasıl suçlusu bendim sevgilim.
Bunca olan şeyin,
Suçlusu bendim.
Sen değil…
