Hep bir yarım kalmışlık barındırır insan içinde.
Uğurlayamadığı vardır,
Hep yüreğinde.
Bu yüzden hüzünlenir gönüller,
Sonbaharda her yaprağın yere düştüğünde.
Kuruyan her yaprakta uğurlayamadığını görür.
Gözyaşı dökemez de gidenin ardından,
Hüzün dolu sonbahar yağmurlarına saklar göz yaşlarını.
Günler günleri kovalar,
Mevsimler mevsimleri,
Kalanın yüreği hep yangın yeri.
Gidenler,
Kalanların gönül topraklarına gömülürler hep.
Bundandır,
Kapanmayan gönül yaraları.
Giden yaradır,
Kalanın gönlünde.
Bir ömür taşır,
Kalan gidenin izini yüreğinde.
Kalan,
Gidenin hamalıdır.
Bu adaletsiz düzende…
Bahadır Uygur kaynağından daha fazla
