Bugün yaptıklarımdan da çıkar birkaç hikâye. Koli taşıdım depodan. Onlar ıslak mendille dolu. Şeker paketlerinin bulunduğu kolilerin yanına bıraktım onları. Ben de burayı lokanta kisvesi altında bir illegal malzeme transfer merkezi hâlinde yazacağım. Hayal gücü bu sonuçta. Yazarım, çok geç olmadan da gönderirim.
Neler oldu bilemezsin. Ben o gün hikâyeye başladım. Ertesi günü tamamladım ve gönderdim. Birkaç gün içerisinde de yayınlandı. Beğenildi de hikâyem. Tabii paylaşılmış oluyor kısa sürede. Sonra bunu emniyetteki ekipler de görüyor. Bana ulaştılar. Beni önce sorguya çektiler sonrasında da birkaç bilgi aldılar. Gerek benim hakkımda gerekse lokanta hakkında.
Geçen hafta lokantaya baskına gitmişler. Neden mi? Hikâyeden şüphelenmişler. Zaten peşinde oldukları malzemeler varmış. Toz, kaçak sigara gibi değişik maddeler bulamadıkları yollardan şehirde geziyormuş. Baskın sonucu müdürü içeriye aldılar. Birkaç yetkiliyi de gözaltına aldılar. Yazdıklarım sadece benim hayal gücümde olanlar değilmiş. Bazılarının gerçekleştirdiği şeyler hâline gelmiş. Ne şekerler şeker ne de mendiller mendilmiş. Benden de çok şüphelendiler. Hem lokanta sahibi hem müdür bu işi nasıl çözdüğümü; polis ise neden bunları ele verdiğimi düşünüyor. Oysa ben habersizdim bütün olanlardan, biliyorsun. Öyle bir şey olsa bu kadar aptalca hareket etmem, tehdit ederim şirketi. Derim ki, ya istediklerimi yaparsınız ya da sizi ihbar ederim. Hem neden ekmeğimle oynayayım durduk yere. Şimdi mühürlediler lokantayı. Bir de ikinci bir şubeleri var. Kim bilir orası ne hâlde?
Ben ve benim gibi çalışanlar da güvenlik soruşturmasında şu an. Ne başka bir işe girebiliyoruz ne de paramızı alabiliyoruz. Beklemekten başka bir şey gelmiyor elimizden. Bilsem yazar mıydım? Neyse olanda hayır vardır, baksana adamların kara işlerini bitirdik. Buldurup şişlemesinler bari beni. Hayır başka işe girememeyi geçtim çoktan, gezmeye de gidemiyorum. Otobüse bineceğim örneğin, kimlik istedikleri için veriyorum. Bakıyor, bu adam çıkamaz çünkü soruşturması var. Evde oturmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum. Ne zaman çağırırlar onu da bilmiyorum. Araf’ta bekler oldum. Kafam da doldu bayağı. Ailem de şüpheleniyor benden, hissediyorum ben. Onlar çaktırmaya çalışmasa da anlaşılıyor. İşe bak arkadaş, düşündükçe karşıma çıkan yeni engelleri görüyorum. Düşünmesem diyorum mümkün değil. Bekleyip görmekten başka işim yok. İçim rahat en azından çünkü biliyorum suçsuz ve temizim. Akıllandım ama bir daha yazmayacağım.
