konuşsam, bir ben duyuyorsam,
ağlasam, güldüren ben oluyorsam,
derdi de tasası da çekilmiyorsa hayatın daha fazla;
ve ben huysuzsam, yorulmuşsam.
bir ben teselliysem kendime,
dört duvarda bitmeyen bir yankı eşlik ediyorsa,
kitaplar birbirine karışmış,
müzikler aynı anda çalıyor ve plağı başa sarıp duruyorsam,
omuz uzatan, elimi tutan kimse yoksa,
hamisiz, biraz da kırgınsam;
ve ben darılmışsam sizlere, artık dayanamıyorsam.
teselli aramıyorsam daha fazla,
bir kitap kahramanıysam,
bir rüyada oyuncuysam,
belki sıkıştığım simülasyonda hayat bulamıyorsam,
aldığım nefesi hissedemiyorsam, yakıyorsam bir sigara;
ve ben pişmansam, ruhsuzsam.
kimi suçlayacağım?
dikenin hesabını güle mi soracağım?
her şeyde bir kusur buluyorsam,
aklım karışmışsa biraz, anlamıyorsam sizleri;
ya da anlaşamıyorsak beraber?
peki ben ya dışlanmışsam,
ya sizler kırmışsanız beni?
