Bazen bitti dediğimiz an bir bakışla tekrar aynı çukurda buluruz kendimizi. Ne kadar üstünü kapatarak, görmezden gelerek yaşamaya devam etsek de bir anda kaçtığımız bütün duygularla yüzleşirken buluruz kendimizi. Oysa ki biz tam da her şey yoluna girdiğini düşünürüz. Kendimizi hep güçlü sanırız ama bir bakışa , bir kokuya yenik düşeriz. Aslında kalbimiz tam olarak sürekli güneş alan bir odada asla güneş görmeyen bir köşedeki kurumuş çiçeğe benzer. Eğer zamanında o köşeye çiçek vursaydı o çiçek hiç solmayacaktı. Biraz su verilseydi ölmezdi. Zamanında gelmeyen hiçbir şey sonradan geldiğinde asla bir etki etmez.
Sevgili kalbim, iyileşmeye ihtiyacın var. Her defasında yıkılmamak için güçlü bir şekilde iyileşmeye ihtiyacın var. Bunu kimse için değil kendin için yapmalısın. Çünkü bu dünya yeterince duygusuz insanlarla dolu. Bu dünya gönlüyle bakan insanlara muhtaç. Hastalıklı bir kalbe değil, merhametli bir yüreğe sahip olmak için çabala kalbim. Ve öyle güzel büyüt ki kendini bütün yaşadığın acılardan birer ders çıkar. Böylelikle daha tedbirli ilerlersin. Biliyorum çoğu zaman oluruna göre yaşamayı istiyorsun. Ama öyle korkuyorsun ki tekrar aynı şeyleri yaşamaktan.. Bazen o duygunun eksiliği canını çok yakıyor biliyorum. Sevgili kalbim, dolacak o boşluk lütfen sabret. Ama bu acıyı sürekli düşünürsek ilerleyemeyiz bunun farkındasın. Yeni yollara çıkmaya hazır olman gerek.
Seni içten içe yakan, yıkan içinde biriktirdiğin o sevgi olsa bile seni yine o sevgi iyileştirecek. Bunu kendine söylerken insan kalbiyle inanmak istiyor deli gibi ama korkuyor da sürekli. İçimde o yokluk duygusuyla oluşan yoğun sisler yavaş yavaş dağılıyor. Ve biliyorum ki o sisler tamamen dağıldığında ben kendimi bulacağım. İşte tam da o an yeşermeye başlıyor umudum. Kalbim sanırım o duyguları azat ediyor. İçimden o bütün duygular gidiyor. Belki de bu sayede güzel bakmaya ve görmeye başlıyorum. O sis bulutları o yoğunluktan yavaş yavaş durulmaya başladı. İçimde kopan o kasırgalar yerini artık çiselere bıraktı. Artık her şeye anlam yüklemeden üzerinde çok durmadan geçmeye çalışıyorum. Çünkü biliyorum ki düşünmek kalbi yoruyor.
Sevgili kalbim, yaşadığın her acı senin için bir ders. Onun ıssız çölünde verdiğin mücadeleyi kaybettin. Verdiğin onca emek boşa gitmedi. Senin sonradan yaşayacağın hayatın temelini oluşturdu. Senin sınırlarını çizmene yardımcı oldu.
Sevgili kalbim, umudunu kaybetme. Unutma ki baharda açmaya hazırlanan çiçek önce bir kış geçirir. İçinde küle dönmüş bütün duygular bir anda harlanır. Sen yeşermeye hazır ol…
