Geceye anlatıyorum seni,
Göz kapaklarıma binen sevda yüküyle ağırlaşırken bedenim.
Penceremden mehtap sızıyor,
Parıltısı senin parıltın.
Masamda dağınık;
Mana dolu, beyaz,
Saf ve berrak sayfalarla:
“Sana çıkıyor, bütün manalar.”
Rüzgar penceremde bitiyor ıslık sesiyle;
Çıkan seste, sesin var.
Ayaklanmak istiyorum, geceden; dermanım sen.
Uykuya sesleniyor, buğulu gözlerim;
Boşluğa odaklanmış,
Deryalara sürükleniyor;
Uçsuz bucaksız,
Gözlerindeki kayboluşuma istinaden.
Sen diyorum, sana istinaden.
Seni, seninle anlatabiliyorum ancak. Başka sen yokken,
yüreğimde birken.
Dua dolu kafesimde, güllü bülbülüm sen.
