Yağmur damlaları camlara vuruyor
Kafamın içindekiler kalbime vuruyor
Kalbim acıyor.
Plaklar dönüyor, dünya da dönüyor.
Ben de dönüyorum kendi etrafımda
Çalan şarkıyı sen söylemiyorsun
Senin sesini duyuyorum.
Kuşlar uçuyor ve plaklar dönüyor.
Kuşların ötüşmesi şarkım oluyor.
Plakları durduruyorum, dünyayı durduramıyorum.
Dünyayı durdurmak istemiyorum, plakları da.
Ne istediğimi bilmediğim dört duvarın arasından çıkıyorum.
Uçuyorum, kuşlar da uçuyor.
Gökyüzü çatım oluyor
Gökyüzü başıma yıkılıyor.
Kırıyorum dört duvarımın tuğlalarını
Evimi hissetmiyorum
Evim yok, tuğlaları neye yarar?
Kıvranıyorum.
Yalnız bile değilim bu dünyada.
Yatıyorum çimenlere ve gökyüzündeki çatıma bakıyorum.
Yıldızlarla süslüyorum
Ve bulutlarla dağıtıyorum yıldızları.
Düşüncelerimi dağıtamıyorum,
İçimin acısını dağıtamıyorum
Ve ”Gel dağıt.” diyemiyorum.
İnanmıyorum hayata
Ve güvenmiyorum elimi uzattıklarıma.
Plaklarım dönüyor, çalıyor şarkılar.
Şarkıları duyamıyorum,
Ölüyorum.
Kuşlar ötmüyor,
Kuşlar aslında içimdeymiş.
Gökyüzü aslında içimdeymiş.
Yıldızlar aslında içimdeymiş.
Gökyüzü kadar sonsuzmuş kalbim.
Neden?
Gidelim gidebildiğimiz kadar uzağa.
Plaklar dönüyor, tekerlekler de.
Gidiyorum, kayboluyorum.
İçimde kayboluyorum.
Gidiyorum ve bulamıyorum.
Nereye gidiyorum?
Bilmiyorum.
Abonelik
2 Yorumlar
Eskiler