Burçak tarlasında uzanıp da
Bulutlara dokunmak vardı
Ekinler ellerimde dolaşırken
Sonunu bulmaya çalışırdım
Şu gözüken tepelerin
Ardından gelen altın sarısı çizimler
Oraya doğru yol alırdım
Aldıkça çoğalırdı yol
Varılması gereken hedefim
Ulaşılması zor kaderim
Olmuştu gerekircesine
Rengini aldığı güneş
Yarım yamalak biçimde
Başlamıştı solmaya
Koşmaya karar verince
Koştum
Koştukça yoruldum
Yoruldukça koştum
Güneşim batıyordu
Bütün sarılık bıraktı kendini
Kızıldeniz’e adını verdi gök
Yetişemedim
Yıkıldım olduğum yere
Toprağa tohum oldum
Bekledim sabahın olmasını
Güneşimin bana gelmesini bekledim
Uyanırsam sabahında
Değsin tenime gün ışığında
Burçak olayım
Burçak tarlasında
