Bir gece ki bu, netameli,
Dolaştığım sokaklar ve kafamdaki düşünceler.
Ne gariptir, ne ağır lakırdı,
Zaman bu sabık artık,
Ruhumda hâlen, kalbimde nicedir;
Aklımdansa hiç ayrılmadı resimleri.
Sen ki böyle, hayatımda münferit sevgili,
Şimdi, şu an ve hatta güzeşte;
Lakin sana ait, ama bir sana;
Onun dışında öyle çok konuşmam kendimle bile zaten,
Meşum meseleler, kulak asmıyorum.
Ve hatta bu yaşadığım yer bir mezbele,
Gömüyorum içime sevgilim, görmüyorum.
Çünkü kapattım kendimi,
İçimde yaşıyorum, yaşıyoruz beraber,
Ve mutlu ve baharda, yazda kışta hatta;
Mutlulukta, hüzünde belki en kötüsünde,
İçimde sevgili, orada kal;
Orada çok güzelsin.
