Herkesin diline yerleşmiş bir söz vardır. Duyduğunuz an mutlaka o kişiyi anımsatır. Benim de olsun istedim. Desinler ki bu onun sözü, ne kadar haklıymış. Seçtim bir tane rastgele. Ya da rastgele olduğunu sanıyordum. Her neyse. Sürekli kullandım utanmadan. Ne tesadüf ki her duruma da yakışıyordu. Artık aidiyeti benimleydi.
“Meşguliyet iyidir.”
Meğerse arkasına saklanabileceğim bir dağ yaratmışım. Kendinde hiç hatırı olmayan zihnimi susturmak için bedenimle cebelleşmişim. İyileştiğimi sanırken yok oluşuma imza atmışım. Suç bende değil. İstemezdim şu kısacık, yarını bilinmez ömrümde bir söze muhtaç kalmayı. Mecbur kaldım. Seçimlerim de vardı aralarında. Ama ben inandırıldım. İyi ki diyeceksin dediler. İnsanın ihtiyacı da bu değil mi? İnanmak ve güvenmek. Ben yoksundum. Bel bağlamıştım bir insana. Biliyordum da kabaca kazığı sağlam yere bağlamadığımı. İnsan bu hatayı yapar. Değil mi? Hata demeye bile dilim varmıyor aslında. Zerre keyfimi kaçıran bir saniye bile yok. Hayatımın geri kalanını zehredecek olsa bile gülümseyerek anımsamak benim suçum değil. Ne garip! Yine de meşguliyetlerim var. Çünkü aniden düştüğüm derinlikler var. Ne zaman düşeceğimi de kestiremem pek. Diyorum ya ansızın alıp çeker beni. Hem hayale daldırır hem de tokat gibi çarpar tüm yazık olanları hatırlatarak. Arzu ederdim ki hepsi kötü bir rüya olsaydı. Şu anki ben olmazdım belki. Gerek de yoktu. Deneyimlere, tecrübelere, acılara, zorluklara ihtiyacım olduğunu kim söyledi ki? Kıymeti mevzu olmayacak meseleler için çırpınıp durdum. Ne bir gurur ne bir gözyaşı bıraktım. Tükendim. Parmaklarımı siyah beyaz notalarda çürüttüm. Notalar da acımadı bana. Ezgiler düşmanım oldu. Biri bin yaptılar. Ne bir keyif ne bir âlem bıraktılar. Kitaplara kafamı gömdüm sonra. Onlar da zalimdi. Ne bir adım ileri gidebildim ne de geri. Yerimde saydım hep. Dostlar aradım. Merhamet nedir bilmediler. Dinleyenin hevesi, anlatanın dilini çözermiş öyle okudum. Dinlemediler beni. Ne bir sevgi ne bir bağ bıraktım. Artık baştan başlayamam. Elimdeki her şeyi harcadım. Uğraşların sonuna geldim sanırım. Beni küle çevirecek bir yangının körükleyicisi onlar.
