Kafam ses kaldırmıyor.
Biraz gariban sesi içimde, biraz huzursuzlanmışım.
Dizlerimin bağında derman kalmadı, kalkamadım ayağa!
Biraz yorgunluk kalbimde, biraz yarım bırakılmışım.
Şehrin yükünü sırtlandım sanki, öyle ağır, öyle gürültülü içim.
Ahbaplar yarım bıraktı beni, öyle ağır, öyle sessiz içim.
Kendimi mutlu etmeyi becerebilsem keşke, ama yardımcı olsanız ya?
Biraz yükümü paylaşsanız, bakın içimdeki çocuk da gidiyor.
Bana bir el uzatsaydınız?
Bir başıma kalmışım, öyle beter, öyle parçalanmışım…
İçimde öylesine aşk biriktirmişim, öylesine nefret, mutluluk, öylesine öfke…
Biraz bezmişim bugün, annem de biliyor.
İçimde bir savaş var ve galibiyetin tadına mağlubiyetin zehrini katıp içiyorum.
Ve bu neye benzer bilir misiniz? Mezeniz dahi yokken sek rakı dikmeye…
Bugün senden gitmeni istedim.
Haykırdım Git! diye.
İlk defa çok istedim gitmemeni, sana asla kal demedim ama kalmanı hep istedim.
Beni bırakan dostlar olmuş, sen yeter misin beni devirmeye?
Yetermişsin; ben bugün öyle boşlukta, öyle derinden sarsılmışım.
Yenik düşmek diye bir şey var ki cin gibi musallat oluyor be insana.
Duygular, daha güçlüymüş, daha hakimmiş esasında biz insan evlatlarına.
Kendi duygularıma söz geçiremedim.
Öyleyim bugün, öyle güçlü, öyle güçsüzüm.
Meğer ben aşıkmışım, annem de biliyor.
