Yürüyor sessizce
Elinde kahveyle
Kalabalık sokaklar
Fark etmiyor hiç kimse
Soğuyor hava
Farkında değil ama
Omzuna vuranlar acımasızca
Hatırlatıyor acılarını sırtında
Taşımaktan yükleri
Bükülmüş beli
Alışmış buna da
Seslenmiyor arttırana
Diyor ki hatta
Tüm yüküm o olsa
Taşırım ömrümün sonuna
Çıtım çıkmaz bağırmam bir daha
Güneş doğuyor
Kahve bitiyor
İnsanlar azalıyor
Mutluluğu artıyor
Geliyor varacağı yere
Gülümsüyor kapı ziline
Mutsuzluğu yok olmuş sanki girişte
Manolya kokuyor yaklaştıkça sevdiğine
Abonelik
4 Yorumlar
Eskiler