Güneşin doğuşuyla batışını birbirine karıştırdığın anda anlayacaksın
İçine attığın hıçkırıklar bir gün bağırarak söylenecek
Kusamadığın nefret bir fısıltıyla yok olacak
Bir türlü kabul ettiremediğin doğruları gittiğin zaman anlayacaklar
Zamanı bekleyenler kaybolacaklar
Sevgisini içinde tutan, sevgisizlikte boğulanı anlamayacak
İhtiyacın olanı söylemeyecekler, susacaklar, suçlu sen olacaksın
Çok okuyan çok bilecek, çok seven yine kaybedecek
Çok bilen bildiğini unutacak
Aldığın sorumlulukların hepsini bırakacaksın, zaten hangi birini yapmışsın
Konuşamadığın kadar susacaksın
Gülemediğin kadar ağlayacak, ağladığın kadar ağlayacaksın yine
Paylaşacak bir şey kalmayacak
Duygular yetmeyecek
Ve bunların hepsi, kalbinde açan çiçeğin köklerinden sökülüp atıldığında gerçekleşecek.
