Kış masalı
Aralık’ın on beşiydi
Etrafı kar bürümüş
Elimde dumanı baca gibi tüten kahvem
Öbür elimde bir kâğıt ve kalem
Karşımda ise sen ilhamım
O bembeyaz ellerini beyaz kazağından çıkarıyorsun
Ama senin elinde çay var, kahveyi sevmezsin bilirim
Bardaktan aldığın her yudumda gözlüklerin buğulanıyor
Sonra tatlı bir gülümseme yanaklarından süzülüyor
Saçlarını arkadan o çok sevdiğin kırmızı tokanla bağlamışsın
Yalnız iki üç tutam yanaklarına kadar düşmüş
Onları toplamak benim işim
Yaşama sebebim
O güzel burnun hafif kırmızı olmuş
Tıpkı dalında yeni kızaran bir kiraz gibi
Ve hafif hafif vuran rüzgâr
Kâinata senin kokunu yayıyor.
Gözlerimi o güzel gözlerinden alamıyorum
Yavaş yavaş titremeye başladın sevgilim
İçeriden üzerine bembeyaz bir mont aldın
O güzel sırma saçları açtın
Ellerimden tuttun
Ellerinin sıcaklığı beni ısıttı
Ve karda koşmaya başladık.
Bir taraftan yağan kar
Bir taraftan kar gibi bir kız
Keşke her günüm olsan sen
Her günüm olsan sen
Günüm olsan sen
Olsan sen
Sen
Sadece
Sen…
