fbpx

Gerçekten kelebekler kadar ömrümüz var. Yaşadığımız günler bunu kanıtlar nitelikte ve bu geçtiğimiz bir sene boyunca ben hep bunu düşündüm. Hayatım bitti mi? Dünya sonunda yok olmaya başladı mı? Nasıl bir şey ki bu kimse kimseye sarılamıyor, dokunamıyor, öpemiyor… Hayatlarımız filmlerdeki insanların donuk hayatlarına dönüşürken bana en çok yardımı dokunan kitaplar ve kalemler oldu. Okudukça yazasım, yazdıkça okuyasım geliyordu ve bu açlığı karantina günlerim boyunca bol bol besledim. Fakat içimdeki şüphelerden hâlâ tam olarak kurtulabilmiş değilim. Ve benzer şüpheleri insanların gözlerinde, tüm insanların gözlerinde görebiliyordum. Her şeyin düzeleceğini söyleyen ülke yöneticileri, din adamları, siyasiler, film artistleri, sanatçılar ve daha niceleri… Hepsinin ömrü kelebek kadar kalmıştı. Umudu olduğunu söyleyen de söylemeyen de çaresizlik içindeydi. Ve ilk defa kendimi herkesle eşit hissettim. Çaresizlik o kadar yoğundu ki kimi kocaman evinde hapsolmuş bir cevap arıyordu, kimi küçücük karton kutuda neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu… Ama hepimizin derdi aynıydı, şimdi ne olacaktı?

Bundan öncesinde yaşadıklarım beni sürekli eksilmiş duygusuna itip bunu iliklerime kadar hissettirirdi. En sağduyulu ve insancıl yanlarım bile tehlike altında olurdu. Uzun süre kendime gelemezdim ve müthiş bir melankoliyle örtünür, her günümü gece ilan ederdim. Bırak umut etmeyi, yaralarımı sarmak yerine daha da inerdim derine. Hatta bu şekilde yaşamaya alıştığımı düşünüyordum, acıdan beslenip acıyla yaşıyordum. Daha boş, daha duygusuz ve nötr bir insan olmuştum derken Çin’deki virüs dünyaya yayıldı. Eksilmiş hissettiğim her ne varsa artarak tokat gibi indi yüzüme. Artık iliklerime kadar hissettiğim tek şey korkuydu. Ve bu yeni bir şeydi. Daha önce hiç böylesine korkmamıştım. En sağduyulu, en insancıl yanlarım ağır kış uykusundan uyanan bir ayı gibi kükredi. Herkesle konuşmak, herkese sarılmak, dokunmak ve yardım etmek için yırtınıyordum. Çünkü her şeyi kaybetsem bile sarılmanın hissiyatı hep benimle, hep bir kol mesafesindeydi ya, şimdi yapamıyor oluşum beni kendime öyle bir getirdi ki melankolinin ne olduğunu unuttum. Artık günümün ya da gecemin bir önemi kalmamıştı, hepsi güzel, hepsi özel ve değerliydi benim için. Herkes için! Ve umut etmek nefes aldığım süre boyunca hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. Yaralarımın külden ibaret olduğunu da umut ettiğimde fark ettim zaten. Üflediğimde hepsi uçup gitti, hiçbir şeyin önemi kalmadı artık sevgiden başka, sevilmekten başka.

Dünya hepimize çok sert bir tokat attı. Elimizdekinin değerini kaybettiğimizde anlayacağımızı bildiği için bizi evlere doldurdu, umudumuzu korkuttu ve en kötüsü sevdiklerimizi de yordu. Bunu hak ettik mi bilmiyorum ama masum olan çoğu şeyin bunu yaşamaması gerektiğinden eminim. Yaşlı insanların daha tehlikeli nefes aldığı, yoğun bakımların dolup taştığı ve yeni doğum yapan bir annenin çocuğu için biriktirdiği endişelerine salgın bir virüsün daha eklendiği bu dünyada nasıl direnebilirim ki?

Sevgiyle! İçimizdeki saf ve temiz sevginin bağlarını bulan herkes birbirine attığı düğümlerle bugün ayakta kalabiliyor. Sevecek ve sevilecek bir şey her zaman bulabilmeliyiz bence. Çünkü sanılanın aksine sevgi güçsüzlüğü değil, güçlü olmayı gerektirir. Sevebilen bir insan zaten her zorluğa dayanabilecek, üstesinden gelebilecek güce sahiptir. Ben bu doğrultuda yola çıkarak huzuru buldum kollarımın arasında. Hayal etmekten vazgeçmedim. Gözlerimi kapadığımda çok güzel bir sahilde olduğumu, kumların ayak parmaklarımın arasında gezinirken yaşattığı hisle dolduğumu, denizin güneşle beraber anlaşıp tenimi kavurduğunu hayal ediyorum. Dalgaların birbirleriyle olan tatlı savaşını duyuyorum kulaklarımda. Sonra gökyüzündeki bulutlara inat uçurtma uçurduğumu düşlüyorum. Martıların sesi, rüzgârın fısıltısı… Hepsini seviyorum. Hepsi de beni sevsin istiyorum.

İçimden bir ses hepsine kavuşacağımız günün yakın olduğunu söylüyor. İçimdeki sese güvenmeyi seçiyorum. Biraz daha kitap okuyup, biraz daha yazarak doyuyorum. Ve inanıyorum. Yeniden kahve yudumlarken sigaramın dumanını paylaşacağım insanlarla, yeniden deliler gibi koşup yürüyebileceğim sokaklarda ve herkesin içinde özgür olmanın tadını yaşayacağım!

Ha, bir de tüm bu olup bitenlere katlanabilmemin en büyük sebeplerinden biri içimde büyüttüğüm sarmaşığım: Aşk! Sarmaşık gibi sarıyor tüm benliğimi. Büyüyor, uzuyor ve iyileştiriyor her şeyi. Acaba kelebekler de böyle sevdikleri için mi değerli zamanları?

Naz Özkan

nazdrovyia içeriklerini beğendin mi? Sosyal medyada takip edin!
Abonelik
Bildir
guest
0 Yorumlar
Satır içi yorumlar
Tüm yorumları görüntüleyin
nazdrovyia içeriklerini beğendin mi? Sosyal medyada takip edin!

Okuyucuların Beğendiği İçerikler

Yazar sayımızın 300’ü aştığı şu günlerde hevesli yazarlarımıza yol gösterebilmek veya en azından daha kaliteli içerikler üretebilmeleri adına bazı ipucular vermek için bu yazıyı kaleme almaya karar verdim. Bu yazı boyunca bir dijital içeriğin nasıl yazılması gerektiğinden bahsedeceğim. Bublogta içeriklerinin bir kısmı şiir ve denemelerden oluşuyor ve bu yazıda söyleyeceğim şeyler bu içerikler için çok […]
Birçok kişinin ‘’zor ama maaşı iyi, garanti meslek gibi’’ düşünceleriyle ün kazanmış bir bölüm olan tıp fakültesini size en ince detaylarıyla aktaracağım. Öncelikle fakülteye gelmeden önce kendinizi ilk gün yapılacak çaylak şakasına ve ileri zamanlarda daha siz TUS isimli bölüm seçmenize yarayan sınava girmeden ‘’Sen ne doktorusun? ‘’ veya diş hekimliği ayrı bir bölüm olmasına […]
Yaşanan herhangi bir gün hiç yaşanmasaydı, her şey daha farklı olur muydu? Misal dün hiç yaşanmasaydı veyahut bundan yıllar önce bir gün hiç yaşanmasaydı yine aynı mıydı hayatınız? Kadere inanmak subjektif bir bakış açısı olarak görünebilir ancak hayatın akışı olarak farklı bir yerden durumu ele alabiliriz. Bütün malzemeleri özene bezene kesip, doğrayıp harika bir yemek […]
Herkesin ölmeden görmek isteyeceği bir yer vardır. Yoksa da henüz keşfetmemiştir… Benim için burası Norveç. “Soğuk Cennet” veyahut “Kuzeyin İncisi” denilen bu ülkenin lanse ettiği imajı bir görseniz aşık olmamak elde değil. O yüzden henüz kendi ülkenizi keşfetmediyseniz ileride belki yol arkadaşım olabilirsiniz! Norveç ”Soğuk Cennet” Ülkenin yönetim biçimi anayasal monarşi ve başkenti Oslo‘dur. 385,207 […]
Her kitap ayrı güzel, dünyasına girdikten sonra… Ama bazı başyapıtlar vardır, gerçekten okumak zevk verir. Okudukça içine düşer, yeni bir dünyanın kahramanı olursunuz. Herkes için değişebilecek bir liste… Daha iyisi varsa da ben okuduğum kadarını biliyorum ve bunlar şu an en iyisi! Daha birçok türde konuşulacak kitaplar olsa da üç ayrı türde üç başyapıt derledim, […]

İlgini Çekebilir

Çoğumuzun, adını belki de hiç duymadığı fakat yaşamımızda denk gelebileceğimiz, farkında ve bilinçli olduğumuz takdirde erken tanı ve tedavi seçeneklerini düzenleyebileceğimiz, benim ise özel eğitim alanında tanıştığım bir sendromdan bahsetmek istiyorum sizlere: DiGeorge Sendromu. DiGeorge Sendromu (DGS) 22. kromozomun (22q11) delesyonu (kromozomun bağlı bulunduğu parçadan kopup silinmesi, yok olması) ya da translokasyonu (kopan veya kaybolan […]
“Sisyphus’u gördüm, korkunç işkenceler çekerken: yakalamış iki avucuyla kocaman bir kayayı ve de kollarıyla bacaklarıyla dayanmıştı kayaya, habire itiyordu onu bir tepeye doğru, işte kaya tepeye vardı varacak, işte tamam, ama tepeye varmasına bir parmak kala, bir güç itiyordu onu tepeden gerisin geri, aşağıya kadar yuvarlanıyordu yeniden baş belası kaya, o da yeniden itiyordu kayayı, […]
Bugün 10 Mart 2022. Gülistansız 796. gün “Ne durumdayım biliyor musunuz? Ölüm Allah’ın emri, ölüm dünyada var. Gençlerin ölümü zor ama biz her gün yeniden ölüyoruz. Her gün… Toprağa bile basmaya kıyamıyorum, acaba kızım içinde olabilir mi diye. “ 21 yaşında, Tunceli’de bir üniversite öğrencisiydi Gülistan Doku. 5 Ocak 2020 tarihinden bu yana haber alınamıyor. […]
Bir girişim fikriniz var ve bu alanda bir marka oluşturmak istiyorsunuz ya da henüz küçük bir işletmesiniz ve işletmenizi büyütüp kârınıza kâr katmak istiyorsunuz. İşte bu yolda atmanız gereken ilk adım markalaşmak olmalıdır. Peki marka nedir?                Marka yalnızca kalabalık bir pazarda sizi diğerlerinden ayıran isim, logo ve slogandan ibaret değildir. Markanız insanların sizinle etkileşimde […]