Gönlüm karardı
Sisli hava, paslı parmaklıklar
Bu parmaklıklar benim
İzlemeye çalışıyorum zifiri dünyayı
Sonunda gönlüm de karardı!
Kozmik bir hapishane benimkisi
Aşamıyorsun bu parmaklıkları
Ama alayından özgürsün
Yalnızlığın getirdiği özgürlük,
Götürdüklerinin yanında neye yaradı?
Gönlüm karardı
Silsem de çıkmıyor lekeleri
Pislendi onların gönlü gibi
Ama zihnim farkında bunun
Ben onlardan değilim
Oysa sevmeye başlamıştım hayatı
Kapattı parmaklıkları üzerime
Ses veriyorum, duyan yok mu?
Oysa ben roman da okurdum şiir de
Neden gönlüm karardı?
