Kaç kâğıt karaladım,
Sanki birkaç cümleden ibaretmiş gibiyim,
Sanki tek vasfım bu kelimelerim,
Kaçıncı bu sildiğim satıra tekrar başlangıcım.
Sorgusuz sualsiz kaçıyorum,
Ne bir güzellik görüyor gözüm,
Hayatın bütün güzelliklerine çok eskidendir körüm,
Bir çiçektir gönlümde onunla beraber soluyorum.
Sonu yok sanıyordum yolların,
Bir karanlıkta ışık arayışı,
Bir nefes gibi, bıçak gibi bazen boğazımda hayatın kaygısı,
Belki de diyorum kendime, belki yolun sonundasın.
