Sert rüzgârları kovalıyor dalgalar.
Okyanusta fırtına, dolaşıyor cilvekâr.
Bir yaşam var denizin dibinde epeyce kalabalık
Orada yaşar gider yalnız başına karabalık.
Okyanusun dibindeki kapalı mücevher,
Kıyıda köşede kabuğuna sarılmış inciler…
Bir ışık saçar sanki hiç sönmeyecek artık,
İlelebet pırıl pırıl parlayacak karabalık.
Kulaklarımda yankılanan bir ilâhi midir?
Duysaydı bunu, şehâdet ederdi bir kâfir.
Bir ses var saklıyor sır gibi dalgalar,
Öylesine nahif bir şey,öylesine efsunkâr.
Kimse görmez, dans eder kalabalıklar
arasında yaşayıp giden karabalıklar.
Elinize sağlık 🌸
Teşekkür ederim 🙂
güzel bir benzetme ile anlamlı bir şiir… hem de hepimizden bir parça taşıyor. ellerinize sağlık<3
Çok teşekkürler <3
Çok çok güzel, eline sağlık 🙂
Teşekkür ederim 🙂
Şiir okumayı pek sevmememe rağmen güzel ve akıcıydı, elinize sağlık :))
Çok teşekkür ederim :))
çok güzel..
Teşekkürler