Sert rüzgârları kovalıyor dalgalar.
Okyanusta fırtına, dolaşıyor cilvekâr.
Bir yaşam var denizin dibinde epeyce kalabalık
Orada yaşar gider yalnız başına karabalık.
Okyanusun dibindeki kapalı mücevher,
Kıyıda köşede kabuğuna sarılmış inciler…
Bir ışık saçar sanki hiç sönmeyecek artık,
İlelebet pırıl pırıl parlayacak karabalık.
Kulaklarımda yankılanan bir ilâhi midir?
Duysaydı bunu, şehâdet ederdi bir kâfir.
Bir ses var saklıyor sır gibi dalgalar,
Öylesine nahif bir şey,öylesine efsunkâr.
Kimse görmez, dans eder kalabalıklar
arasında yaşayıp giden karabalıklar.
