Yaşasa da hissettiğini yazamaz kişi bazen,
Yine de anlatır kağıda derdini buna rağmen.
Çünkü kimse duymasa da kalem kâğıt olur yaren,
Gel gör ki ne yapsa boş, anlatamaz derdini aynen.
Kalemden, kâğıttan da umut kesilir sırasıyla,
Dostların boş çabası kalbinde kendi yarasıyla,
Sonunda biter günün, o pek kasvetli havasıyla,
Dünya yürür yasasıyla, insan yaşar tasasıyla.