Herkes Gibi Ben

Geceden yüz bulup güneşe döndüm,
Hayatı sorguladım aziz ışığında.
Sorularımla baş başa kalıp tertemiz söndüm.
Herkes beni düzelmiş sandığında!

Rüyalarımı kontrol etmeye çalıştım.
Bir umut bağlamında,
Zihnimdeki uzak diyarlarda sıkıştım.
Herkes beni delirmiş sandığında!

Bir yarasanın körlüğünde yaşıyorum.
Oraya buraya savrulup,
Kimsenin elini tutmadım, devam ettim,
Görmediğim duvarlara kafamı vurup.

Bir ayın yarımlığında yaşıyorum.
Bir yanım aydınlık, diğeri ölesiye karanlık
Hepinizden yüksekte gibi duruyorum,
Ama güneş olmasa ben de yokum.

Bana kendini bilmez diyorlar,
Öleceğimi bile bile yaşıyorum.
İçimde bir dağ oluşuyor,
Zirvesi yok, etekleri uçsuz bucaksız…