Çok önceden, belki bir yerlerde karşılaştık;
Anımsamak güç lakin o sendin,
O gün, aynı kafede farklı masalardaydık,
Hani o gün vardı ya; henüz sen, sen iken;
Ben, ben iken…
Belki bir gün aynı mağazadaydık,
Belki aynı kitapçıda, belki aynı sokakta;
Belki aynı sokaktan yürüdük seninle,
Ayaklarımızın değdiği o kaldırımdaydık,
Şimdi anımsar gibisin;
Hani aynı yollardan yürümüştük; sen, sen iken;
Ben, ben iken…
Bu şehrin gürültüsü beni boğarken,
Kalabalıktan kaçmak isterken;
Koşmuştum ya sana sevgilim,
Hani seninle bulmuştum huzuru,
Sen yine sendin, ben yine ben…
Lakin şimdi biliyorum artık,
Ben bilmezken de beni sen kurtarırdın;
Karanlığım seninle olurdu aydınlık,
Zamanla olurken ben, sen; sen ise ben..
Şimdi biz sevgilim; beraber ne hoş böyle,
Farkındalıkla çerçevelenmiş karelerde,
Sana hislerimle yaşadığım hayatta,
Gözüm yalnız sana, kulaklarım sana iken;
Şimdi sen ve ben dememek ne hoş böyle
Hani biz sevgilim, hatırladın mı?
Ondan bahsediyorum işte; bizden…
Abonelik
2 Yorumlar
Eskiler