Gözlerimi açmaya korkar oldum
Her karanlıkta seni görüyorum
Senin gülüşün,
Bakışların
Sanki nakşedilmiş kalbime
Sonra yavaşça iç çekiyorum
Tatlı bir rüzgâr vuruyor yüzüme
Ama basit bir rüzgâr değil
Senin kokun var onda
Sonra gözlerimi tekrar kapatıyorum
Birden ikimiz de bir bahçede
Sen çay içiyorsun, ben ise kahve
Ama kahvem soğumuş farkında değilim
Seni izlemekle meşgulüm
Bardağı ince belinden narince tutuşunu
Bir endamla içişini
Sonra bir gülümseme alıyor ikimizi
Ve arkadan bir ses geliyor
Baba…
Anne…
Çocuklarımız sana benziyor
Gözleri, elleri, inceliği ve narinliği
Duyguları da benim gibi çaresiz ve tutsak
Hiç bitmesin istiyorum bu hayaller
Hiç durmasın
Ne zaman bir tını duysam
Belki senin sesindir diye
Başımı hızla çeviriyorum
Ama sen yoksun
Çok uzaklardasın
Ama olsun, ben gözlerimi
Sonsuza dek
Kapatmaya razıyım
Abonelik
0 Yorumlar