Gözlerini açtığında yatıyordu yatağında
Öyle zannetmesinde sakınca yoktu, yatak yataktı
Beyaz örtü, beyaz çarşaf, beyaz yastık dışında
Ve bir de belki sevdiği insanlar dışında
Ziyaretler olur, ziyaretler geçer uzunlu kısalı
Kalanlar gider, yenileri gelir yerine
Yalnız kalmayı beklersin
Yalnız kalıp ağlayabilmeyi istersin
Kendini kendinden bir hücreye kapatırsın
Nefesin anca yeter ısınırsın
Yemek zehir olur, su zehir olur
Kapandığın hücreyle arkadaş olursun
Neden bu hastalık, neden bu sınav?
Neden ucunda çoğunlukla ölüm var?
Bu soruları soran kim, içeri mi dışarı mı?
Sahiden sorular şimdi mi geldi aklına?
Hasta hastalığına hasta olmuşken
Bırakalım, su her zamanki gibi akıp yıksın
Ne de olsa su akar yolunu bulur
İçine attığın taş gediğine oturur
Oradan buradan, senden bende moral sesleri yükseliyordu
Doktorlar, sevdikleri moral diyordu
Kimse yaşamak isteyip istemediğini sormuyordu
Ölüm kalana zordu.
