Karşı evdesin
Görüyorum
Ellerin kavramış ince belli bardağı
Demli çay ne çok yakışıyor dudaklarına
Görüyorum seni
Sırtının şeklini ezberledim
Arkanı dönüp gittiğin gecelerde
Söylemek istediğim ne cümleler vardı
Söylemek istediğim şarkılar
Sustum
Ne varsa söylemek istediğim
İçimin en derin topraklarında şimdi
İçim, çocukların korktuğu hayaletli bir mezarlık şimdi
Görüyorum seni
Kalabalık meydan yerinde, kimsesiz çocuklar gibi efkarlı gidişini
Balkonun demirlerinde yaslı başım
Ben ki bu pişmanlık kapısının hâcibi
Duygularımı açığa çıkarmanın mahcubiyeti içindeyim
Ve sen
Daha kaç çiçek yeşerteceksin toprağımda
