Alsam başımı, vursam uzaklara;
Durduran olur mu beni?
Yolumun sonu nereye çıkar, hiç bilmem;
Yürürüm yalnız, ufka doğru belki…
Bir ışık görmeden koyulsam yollara;
Durduran olur mu beni?
Hâlimi, hatırımı soran yok,
Ben de bırakmışım ya zaten köşede;
Belki denizin bir kıyısında,
Belki bir sokak başında unutmuşum ruhumu.
Ama bağırmadım diye;
Hâlimi sormak dertleriniz arasında çok mu?
Şimdi gidiyorum kedere, teslimim kaderime;
Durduran olur mu beni?
Bağırsam şimdi, duyan olur mu?
Avazım çıktığı kadar, desem ki;
Bu çağdan nefret ettirdiniz,
Bana sevginizden bir parçayı hor gördünüz…
Kırıldığında kalbim, duyan olur mu?
Sessizliğin en derin çığlığına bürünse;
Beni tarumar ettiniz,
Sanki hayata beni küstürdünüz…
Şimdi kendime hakimim yalnız,
Ve ben yürüyorum işte bir yolda…
Beni sevseydiniz bir kere,
Bana da yer açsaydınız, unutmasaydınız beni…
Gitmezdim, istemedim ki gitmeyi…
Ama gidiyorum işte, sonunu bilmiyorum;
Bir boşluğa yürüyorum.
Durduran olur mu beni?
Abonelik
0 Yorumlar