Bugün güneşin doğuşunu izledim, çoğu kez yaptığım gibi. Bayrağım dalgalanışını, bulutların oynayışını, ağaçların hışırtısını, kuşların cıvıltısını dinledim. Doğa ne kadar güzel kendi halinde öyle değil mi? İnsan isteyince nasıl da rahat bırakabiliyor doğayı değil mi?
Doğada ihtiyaç sahibi canlı yalnızca insan aslında. Havaya, suya, toprağa, hayvana… Düşündüm sonra biraz yine, erken saatlerde. Neden varız, ne yapabiliriz diye. Doğaya karşı tek yapmamız gereken (bu hayvanlar için de geçerli) değer vermekmiş aslında. Bir gereği olmayan kendine, insanlara verdiğin değer gibi. Sen nesin ki aslında? Biz insanların kendini motive edecek, göklere çıkartacak, sadece bir an için mutlu hissettirecek sözlere ihtiyacı yok doğrusunu söylemek gerekirse. Yalandan, samimiyetsiz.
Bana göre insanın tek ihtiyacı; yerini bilmek. Hayvandan kendini üstün görmemek, şeytandan düşük görmemek.
Hava gitgide aydınlanıyor, ben izliyorum. Mavi ve pembe tonlarında gökyüzü. Turuncu da karışmış aralara. Kuşların sesi mutluluğun habercisi gibi. Kargalar da ötüyor arada, hoşuma gidiyor o da. Annemin çiçekleri büyüyor, seyrediyorum onları da. Yaratan ne güzel yaratmış, rengârenk, birbirinden güzel hepsi. Bir gülümüz eksik şu an bir de limon ağacı.
Düşüne düşüne hayallerim geliyor aklıma sonra. Anlatmaya başlıyorum sessizce karşımdaki adından emin olamadığım yeşil güzelliğe (ev palmiyesi galiba); bir sokak pilavcısında pilav yemek istiyorum, nohutlu diyorum. Boğaz manzaralı lüks bir restoranda yemek yemek yerine boğazda ayaklarımı denize sarkıtarak taze simit yemek istiyorum, yanında çay bir de sevdiğim. Araba yerine bir bisiklet istiyorum. Sıcak soğuk demeden hızla pedal çevirmek. Keman çalmak istiyorum. Çalarken kendimden geçmek, dans etmek, yeri gelince ağlamak. Bir karavan ve yıllarca kullanabileceğim benzin almak istiyorum tüm paramla. Gitmek istediğim yerlere karavanımla gitmek istiyorum. Penceresinden fotoğraf çektirmek, kapısına stickerlar yapıştırmak istiyorum. Bir şarkı listesi hazırlamak ama dönüp dönüp aynı şarkıyı açmak istiyorum yol boyunca.
Sayıca iki kişi olalım ama bir olalım istiyorum. Her şeyi abartalım istiyorum. Her şeyi sevelim istiyorum. Gittiğim her yere çiçekler ekmek istiyorum. Hatıralarım çiçek koksun istiyorum. Ve bütün çiçeklerin ismini bilmek onları asla incitmemek istiyorum. Geçmişe baktığımda gülümsemek, geleceği kahkahalarla karşılamak istiyorum.
Ne olursa olsun, sevdiklerimle birbirimizi hep sevelim, sonsuzluğun içinde hep gülelim istiyorum.