Ben sonu görünmeyen bir deniz seferindeyim.
Nereye demir atacağını bilmeden rüzgârın yön verdiği yere sürüklenenim.
Bu rüzgârın iyi bir yere geldiğimde duracağına inananım ya da kananım.
Belki de yaşamın ne demek olduğunu anlamlandıramamış ölü bir insanım.
Düzene alışmış ve saçmalamaktan korkan biriyim.
Yaşamın mutluluğu için bedel ödemek şart derler,
İnanmak gelmez içimden.
Ama sen inan isterim benim tüm benliğimle sana geldiğimden.
Dalgalarım aşar benim boyumu ve nefesimin son derişinde yine senin kıyına yüzerim ben…
Seninle beraberken dursun isterim zaman lakin durmazsa bu lanet olası zaman ant içerim sessizliğinde boğulmaya her zaman…
Kendi dalgalarımla boğuşurken seni kattım fırtınama farkında bile olmadan…
Aniden vuruldu kalbim, o masmavi denizine,
Ve ben geliyorum sana kocaman dalgalarımla…
Abonelik
0 Yorumlar