Hayattaki her boşluğu doldurmaya çalışırız, yanlış yaptığımızın farkında olmayarak. Hatta ömür boyu yaparız bunu. Oysa ki sessiz sokağın kaldırımlarında oturmak gerekir bazen. Yalnız köpeğin başını okşamak gerekir. Durgun suyu izlemek gerekir, suyu bulandırmadan izlemek. Ekmek almaya uzaktaki bakkala gitmek gerekir. Biraz düşünmek için zaman, biraz da düşünmemek için zaman gerekir. Balık tutmak yerine balıkları beslemek gerekir. Vücudumuz, ruhumuz için devasa bir ihtiyaçtır bu. Su gibi, nefes almak gibi. Karşılıksız yapılan hiçbir şey yok hayatta. Yaptığımız iyiliğin, kötülüğün karşısında biri her zaman vardır. Eğer göremiyorsak, o kişi kendimizizdir. Bu kötü veya bencilce değildir. Fakat bunu karşılıksız gibi göstermek, göstermeye çalışmak küçük düşürücüdür. İnsanı kendi gözünde değersiz kılar. İnsan karşılıksız saydığı her durumda kendi vicdanına, gönül rahatlığına borç yazar. İyilik yap, denize at. Kimse bilmez, sen bilirsin ve muhtemelen unutmazsın bunu. En masum iyilik bile içinde bir miktar çıkar barındırır ister istemez ki bu kendimiz için oldukça rahatlatıcıdır. Bazı şeyleri yaparken tüm bunları geride bırakıp kendimiz dahil hiç kimseden karşılık beklememek gerekir.
Sevgi, tüm düşüncelerimin istisnası olabilir. Sevgi iyilik midir, çoğu zaman. İyi şeyler doğurur beraberinde. Karşılıksız sevgi, kanlı canlı gibi gerçektir bence. İnsan sevdiğini sanamaz, sevdiğini umamaz. Ya sever ya sevmez. Çok net bilir bunu. Sevmeye zorlamak, sevgiye zorlanmak tamamen faydasızdır. Yeşili sevmeyen birine ağaçları sevdiremezsiniz. Şiir sevmeyen birinden, Turgut Uyar’ı anlamasını bekleyemezsiniz. Sevmek iyilikse, birinin hatırı için veya kendiniz için yapamayacağınız tek iyiliktir. Kutsal bir mevki, ulaşılması zor bir seviyedir. Fakat bir kez elde edince öyle kolayca elinizden alınamaz, vazgeçilemez.
Bu sebeple her şeyi bırakmanızı söyleyebilirim. Yürümeyi, düşünmeyi, konuşmayı, küsmeyi, gülümsemeyi hatta yiyip içmeyi bırakın diyebilirim. Fakat sevmeyi bırakmanızı ne kendiniz ne de bir başkası sağlayabilir. Biraz durup düşünmek ve sevmeye devam etmek. Biraz zaman tanımak kendimize. Başkalarını düşündüğümüz kadar kendimizle de ilgili olmak. Kendi iç sesimize daha kibar olmasını söylemek ve başkalarını kırmadığımız gibi kendimizi de kırmamaya özen göstermek. Diğer insanlar porselen, bizse futbol topu değiliz. Farkına varmak önemli olanın, önceliğin kimde olduğunu. İşte bütün ihtiyacımız bu.
