Gözlerim dalar, rakım silme doludur
Düşüncelerim kafam kadar güzel
Güzelliği on para etmez lakin
Aşık Veysel olan biteni gördüğüyle kalır
Bazı zamanlar
O zamanlar
Bitmez tükenmez duygusuzluk baş gösterir
Bu bir histir ben dahil kimsenin bilmediği
Duvarların ardına atar beni sigarayı yakmak için
İçerisi kokmasın!
Rotam genelde dalgalarla beraber rüzgârdır
Bunları yönetmek bana kalmıştır
Ben de onlara bırakmışımdır
Bu belirsizlikte kim deve kim cüce?
Bunu bilen de ya deve ya cüce
İçince, içildikçe akla daima aşk gelirmiş
Gelmiyor, bir türlü gelmiyor Allah’ın belası
Şehir de değil, dünya efsanesi sanki
Ne şiirlerimde uyak ne hayatımda aşk
Bulamıyorum, galiba bulmak için cesaretimi toplayamıyorum
Neden hep konu aşka gelmek zorunda ki
İnsanlar birbirini sevmeli
Severek nefret etmeli ya da, olamaz ki
Bir nefes alayım
Meyveler acısını alır, bir sonrakini hazırlar
Zaman geçer bir sonrakinin geçebilmesi için
Her şey geçer, bu da geçer, o da, şu da
Sabaha kadar yazarım, dinlene dinlene
Nefesi alırım veririm, alırım
Gözlerim kapanır, yine de sabah olur
Müzik çalmaya devam etmektedir ve ben bir satır daha eklerim
Sabaha kadar yazmış olurum ve gece bunu bilmez
Kimse bunu bilmez, bilemez, sormadıkça
Bir nefes alayım
Bende kalsın.
