gecenin bir vakti
çıktım dışarı
hızla yürüyorum çektiğim sıkıntıların sebebi kaldırımlarmış gibi
hiddetle eziyorum onları
kıskançlığı, yalanı dolanı
velhasıl kötü olanı
eze eze gidiyorum
ama kaldırımlar sapasağlam
sadece benim ayağım aşınıyor
sanki bir ömür boşa yaşanıyor
ben karanlıkta yürümeye başlıyorum
karanlık da şarkısına başlıyor bana aldırmadan
sonrasında pek önemli bir şey olmuyor
ne tanrının şefkatli elini hissediyorum omzumda
ne de güzellerden birine takılıyor gözlerim
yalnızca bir güzel varken
bu öncekinden daha mümkün değil gibi duruyor
