Ah şu pencereler
Neden sokağa bakar öylece?
Ben neden kaldırımda haykıran birini görürüm?
İçmiş, içtikçe içmiş
Ağlıyor göğe bakarken
Kaybetmiş sevdiğini, vakit çok erken
Adamda zaman kavramı gitmiş ki
Nerededir, sevdiğinin yanında mı?
Bu sefer gözleri değil, eli uzanıyor göğe
Uzanıyor yetişemeyeceğini bile bile
Gidenin ardından son bir çaba bu
Pişmanlık mı yoksa bilmediğimiz
Olağanüstü bir sevgi mi bilmediğimiz
Kendinden geçmeler gerçek mi?
Hayallerine girebilmesi için
Kalktı gitti ağabey
Paçasının biri dizlerine kadar katlı
Umurunda değil, neden olsun?
Gitti bir daha geldi, bir daha
Bir daha göğe baktı, uzandı
Bir daha ağladı
Bir daha sevdiğinin ismini haykırdı
Bir daha hayallere daldı
Bir kez gerçeğe varamadı
Çünkü artık gerçek yoktu ağabey
Kesin bir kalkış yaptı bu sefer
Yoldaki şişeye bir tekme savurdu
Bütün hıncı, pişmanlığı, sevgisi bir şişeye sığmıştır belki
Gidene kadar pencerede sigaramla onu izledim
Üzüldüm
Onun yüzünden mi sayesinde mi bilemem
Ben de hayallere daldım
Çıkamadım.
Çizim sahibi: https://www.instagram.com/pascalcampionart/
