Sevgilim
Ben bu koca kentte yalnız bir bankta
Yaşamaya devam ediyorum
Hayli yoğun bir sessizlik
Dalgalar sus pus… Gün gün büyümekteyim ayrılık rıhtımında
Yanımda kırık bir daktilom var
Eskilere hiç veda edemedim affet
Parmak izlerin ne yaptımsa silinmedi
Ben de yazmak zorunda kalmazdım zaten sevseydin beni
Şimdilerde yüzüncü yılımın yüzüncü ölümündeyim
Bin kaldı beni sevmene
Bin yıl geçerse anca severim demiştin ya
Zor oldu benim adıma bu yaş almak serüveni
Dile gelmek fevkalade ucuz bir eylemdi nazarında belli ki…
Neyse…
Ben aslında hayretlerdeyim şu sıralar
Sevdiğim ne varsa
Seni sevmemin neticesiydi şimdi anlıyorum
Bu denizi bile sevmemin sebebi olman
Sana hiç bir sorumluluk getirmedi
Söylediğin yalanlar senden bir şeyler almamış ne tuhaf
Şavkını yitirmemiş sendeki yıldızlar
Mühim değil
Artık bir ehemmiyeti kalmadı günümün aydın olmasının
Fark ettim de geceleri gözlerinden daha çok sevmeye başladım…