Gül desenli fistanın dikeni yaralar beni
Toprak kuraklığında zemheri olmuş bedenim
Taşlar düşer başıma, bu ne zelzeledir
Yağmur ol gel, çiçekler değsin başıma
Belki geçer bu kin, geçer öfke
Belki görünür ay, doğmaz güneş
Belki hasretlik giyer, kefen beyazlığında
Belki aydınlık ve karanlık ateştir bana
