Ansızın nüks ediyor bir huzursuzluk içimde;
Yüzün düşüyor sonra aklıma,
Bilhassa kalbime değen gözlerin.
Isınıyorum dahi bu zemheride;
Ellerin ellerime karışınca,
Sarhoşluk veriyor bana sen ki gevherin.
Efsunkâr yüreğin, alıyor beni benden,
Götürüyor öyle uzaklara,
Eşlik ediyorsun, tecerrüt ardımızdaki dünyaya;
Ah sevgili seninle namütenahi bir yol önümde,
Ve seninle varım her şeye, kalben; bedenen, ruhen…
