Aşağı Bakmayacağız.
Tarihin hiçbir döneminde gözükmemiştir ki hiçbir baskı günün sonunda başarılı olsun. Fizikte bunu açıklayan çok güzel bir alan var: etki ve tepki. Sen bir şeye baskı yaparsan o da sana doğru bir baskıda bulunur. Yani sen elinle bir kayaya baskıda bulunduğun süre zarfında olan sadece eline olacaktır. Belki kayanın biraz da olsun yerini değiştirirsin ama sen bunun sonucunda bir elini kaybetmiş olacaksın. Günümüz Türkiye’sinde alınan demokrasiden uzak birçok karar da buna benziyor. Bugünkü konumuz Boğaziçi ve gözaltına alınan tam tamına 159 öğrenci. Hepsi öğrenci midir, bilmiyorum. Aralarında tabii ki kötü niyetli olanlar da vardır. Bölücüler de vardır, olabilir ama bu devletin yaptığı işlemi kesinlikle meşrulaştırmaz. Bir devlet olarak sahiplenici tutucu ve kollayıcı olunması gereken yerde öğrencileri ve öğrenci gruplarını kendinden uzaklaştırmak gerçekten gelecek konusunda beni çok endişelendiriyor. Bugün o gözaltı kararını veren yetkili kişiler de, orada o işlemi uygulayan insanlar da gün gelecek bu gençlik tarafından verilen kararlara tabi olmak zorunda kalacaklar. Bugünün gençliği yarınımızdır. Yarınımızın aydınlık olması için bugünümüzün temiz olması gerekir.
Bu topraklar gerçekten yorulmadı mı artık fikirlere vurulmak istenen prangalardan? Bu topraklar bıkmadı mı artık kavgadan, kaostan? Bırakınız yapsınlar, ne olacak; neden bu korku, bu öfke? Fikirlerden neden bu kadar korkulur ki ve bu fikirler geleceğin Türkiye’sine yön verecek insanların fikirleriyse dinlemek gerekmez mi? Bunu canıgönülden soruyorum. Bazılarınız bu yazıyı okurken ”Polyannacılık yapma.” diyebilir. Bazılarınız ”Ama onlar şöyle, böyle…” diyebilir. Burada önemli olan devletin kendi geleceğine pranga vuruyor olmasıdır. Her sene on binlerce genç yurt dışına gidiyor temelli olarak. Gidiyor da denemez, kelimenin tam anlamı ile kaçıyor. Bunları göremeyecek kadar mı körsünüz? Geleceğimiz kaçıyor, her gün biraz daha geçmişin bataklığına saplanıyoruz. Ben bir Türk genci olarak bu topraklara kendimi hep borçlu hissediyorum, belki de çoğu çabam da bunun için. Mesela bu yazıyı yazıyor olmam da tam olarak bu yüzden. Kaya demiştim ya başta, işte o bizim demokrasimiz. O kaya bizim cumhuriyetimiz, o kaya güvencemiz. Bugünkü bütün rejim, düşünce yapıları ve fikirler, özgürlüklerin hepsini o kayaya borçluyuz. O kayanın üzerinde kurulmuş bir Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nde yaşıyoruz. Birçoğumuzun dedesinin canını verdiği bu topraklar ne zaman refaha kavuşacak? Farklı düşünenleri, farklı konuşanları susturduğumuzda mı olacağını düşünüyorsunuz. Bu topraklar tarihin her döneminde kozmopolitik bir yapıya sahip olmuştur. Medeniyetlerin beşiğidir Anadolu, farklılıkların doğduğu topraklardır burası. Ortak bir payda hep var olacak görmek isteyene. Ortak bir çıkış noktası hep bulunacak.
”Atatürk’ün cumhuriyeti emanet ettiği gençliğe bakın.” dediğinizi duyar gibiyim bu yazılarımı okurken. ”Şunları yaptılar, bunları yaptılar ama…” diye iç geçirebilirsiniz de. En başlarda dediğim gibi belki hepsi öğrenci değil, belki aralarında gerçekten terörist var. Devlet de tam olarak bunun için yok mu zaten? Bir grup üniversiteli genç bile en doğal hakkı olan protesto hakkını kullanamaz hâle gelmiş olmuyor mu bu durumda? Devletin aslî görevi her kesimin haklarını korumak değil midir zaten? Kesinlikle böyledir.
Aşağıya bakmayacağız! Siz de anlayacaksınız bu gençliği, anlamak zorundasınız. Çünkü bizler sizlerin de geleceğiyiz. Bunu er ya da geç anlayacaksınız. Umarım o zamana kadar daha fazla genç, ülkemize sırtını çevirmez. Umarım öfkeli gözlerle değil de anlamlı gözlerle bakarsınız gençlere.
İstikbal Göklerdedir.
Mustafa Kemal ATATÜRK.
